ILOK
Ilok, tvrđava.
Ilok, za vreme Turske valadavine, oko 1605.
Istorijski nazivi
Cuccium, Vylak
Etimologija
Od mađ. Újlak ‘novo naselje’ (Kiss 289a). (A.L.)
Atribucija
- grad: Da otide do Iloka grada (MH VIII, 10:33)
Geografski položaj
45° 13’ N, 19° 22’ E
Grad u Hrvatskoj. Nalazi se na desnoj obali Dunava, preko puta Bačke Palanke.
Istorijat
Bio je naseljen i u preistorijsko doba. Za vreme Rimljana bio je veće naselje i zvao se Cuccium. U srednjovekovnim dokumentima spominje se kao Vylak počev od 1346. Od 1365. drži ga Nikola Kont, kasnije palatin, osnivač porodice knezova Iločkih. Ivan Kapistran, branilac Beograda od Turaka, umro je i sahranjen u Iloku 1456. a njegov grob je postao važno hodočasničko mesto sa gotičkom crkvom sv. Ivana Kapistrana.
U Iloku je bilo sedište Nikole Iločkog, ugarsko-slavonskog feudalca i njegovog sina Lovra, poslednjih bosanskih kraljeva koji su i pokopani tamo, u franjevačkom samostanu.
Ilok je 1525. dobio privilegije slobodnog carskog grada, ali je već 1526. postao središte Sremskog sandžaka. Sa prodiranjem Turaka na sever njegova tvrđava gubi značaj. U austrijsko-turskom ratu 1688–1699. Turci su je napustili 1688, a iločko vlastelinstvo, zajedno sa titulom vojvode Srema, dobio je knez Livijus I iz rimske porodice Odeskalki (Odescalchi). Ova feudalna porodica sazidala je u Gornjem gradu barokni dvor.
Epski kontekst
Vuk ga u Rječniku pominje kao grad i dvorac na Dunavu, u Sremu. Pesma ga pominje u kontekstu udaje kćeri iločkog dizdara age Zmajevića, dakle u periodu kada je Ilok bio pod Turcima.
Literatura
 | 1957 | Vego, Marko: Naselja bosanske srednjevjekovne države, Svjetlost, Sarajevo cobiss |
| 1970 | Vojna enciklopedija, 1-10, Redakcija vojne enciklopedije, Beograd 1970-1975.Beograd 1980. cobiss |
| 1997 | Hrvatski leksikon, I-II, Naklada Leksikon d.o.o., Zagreb 1997. [I] |