KNIN, Klin, Kninj, Knjin

sl1

Knin, utvrđeni grad

sl1

Knin 1840.

Istorijski nazivi

Ninia, Tenen, Tinninium, Tzena

Etimologija

Kod Porfirogenita Tenēn u župi Tnēna, u latinskim ispravama Tenenum, Tininium, Tyninium, prema tome Knin, Kninj < Tьninь, po jednima predslovensko ime, po drugima od prasl. *tęti ‘seći’, u prvobitnom značenju ‘krčevina’. (A.L.)

Atribucija

Knin

Klin Kninj Knjin

Geografski položaj

44° 02’ N, 16° 11’ E   
Grad u Dalmaciji (Hrvatska).

Istorijat

Nalazi se na južnom rubu Kninskog polja u Zadarsko kninskoj županiji, na desnoj obali reke Krke, ispod Svetog Spasa na kojem se nalazi srednjovekovna tvrđava.
Konstantin VII Porfirogenit sredinom X v. prvi spominje Knin kao glavni grad istoimene župe u Hrvatskoj. U srednjovekovnim izvorima naziva se Tenen, Tinninium, Tzena. Gornji grad je podignut na rimskim temeljima (na zaravnjenom vrhu Svetog Spasa). Bio je opasan debelim i jakim zidinama, visokim mestimično i do 26 m. Najstariji slojevi u tim zidinama potiču iz doba hrvatskih narodnih vladara, a treći, poslednji, s puškarnicama, izgradili su Turci najkasnije 1653. Ispod njega se razvio Donji, županijski grad koji je takođe bio opasan jakim i visokim zidinama, čiji ostaci postoje i danas. U njemu su se nalazile kasarne, podzemne barutane, palate i dr. Sa Gornjim gradom bio je povezan pokretnim mostovima.
U Kninu je bilo sedište kninskog biskupa čija je titula bila „episcopus chroatensis”. U Kninskom polju bila je podignuta katedralna crkva sv. Marije. U Kninu su često boravili hrvatski vladari, a krajem XI v. bio je sedište poslednjeg hrvatskog kralja Petra Svačića (1093–1097). Grad je 1345. postao sedište Nikole Banića koji je proglašen za bana Slavonije i Hrvatske. Iste godine kad je poražen kod Nikopolja (1396), kralj Sigismund je boravio u Kninu gde je održao državni sabor.
Turci su ga zauzeli 1522. Oko 1580. postao je sedište novoosnovanog Krčkog ili Ličkog sandžaka. Za vreme Kandijskog rata, Turci su napustili Knin u periodu 1648–1652, a konačno su ga izgubili u Morejskom ratu 11. septembra 1688, pod udarom udruženih mletačkih snaga i hajdučkih četa harambaše Stojana Jankovića. Posle pada Venecije 1797, grad je predat Austriji. Na osnovu Požunskog mira iz 1805. došao je u vlast Francuza, a 1813. preoteli su ga Austrijanci.
U mletačko doba ispod tvrđave se razvila varoš.

Epski kontekst

Pominje se isključivo u muslimanskim pesmama u kontekstu boja pod Udbinom (EH 12; MH IV, 34) i ženidbe mnogih muslimanskih junaka, npr. Mehe Dizdarevića (MH IV, 26), Osmanage Babića (MH IV, 29), Delalije Bojčića i ličkog Mustajbega (MH III, 7) i dr.

Literatura

book1957Vego, Marko: Naselja bosanske srednjevjekovne države, Svjetlost, Sarajevo  cobiss
book1970Vojna enciklopedija, 1-10, Redakcija vojne enciklopedije, Beograd 1970-1975.Beograd 1980.  [s.vv. Grad, Knin]  cobiss
book1973Imenik mesta и Jugoslaviji, „Službeni list", Beograd 1973.  [202]  cobiss
book1979Evlija Čelebi: Putopis. Odlomci о jugoslovenskim zemljama, Sarajevo 1979.  [157-158, nap. 43, 46, 50]  cobiss